Liberal Parti Kocaeli İl Teşkilatı Yönetim Kurulu Üyesi Arif Yılmazoğlu: “İNSANLIĞIN ONURU!”

II. Dünya Savaşı sırasında Auschwitz ve diğer Nazi toplama kamplarında büyük acılar yaşayan Yahudi asıllı nörolog ve filozof Viktor Emil Frankl, “İnsan onuru toplama kamplarında bile korunabilir” der. Frankl, ailesinin çoğunu kaybetmesine rağmen, insanın en zor şartlarda bile içsel değerlerini ve onurunu koruyabileceğini gözlemlemiştir. O, kamplarda ekmeğini paylaşan mahkumları örnek göstererek, insanlığın en zor anlarda bile ayakta kalabileceğini anlatır.

Bugün ülkemizde yüz binlerce KHK mağduru, yalnızca memuriyetten ihraç edilmekle kalmamış, hayatın her alanından dışlanmıştır. Banka hesabı açamamak, sağlık hizmetlerinden mahrum kalmak gibi temel hakları bile ellerinden alınmıştır. Özel sektörde iş bulmaları engellenmiş, SGK sistemindeki özel kodlamalar nedeniyle açlığa mahkum edilmişlerdir.

Bu süreçte 130’dan fazla insan intihar etmiş, 1300’e yakın kişi farklı sebeplerle hayatını kaybetmiştir. Ege Denizi ve Meriç Nehri’ni geçmeye çalışırken yaşamını yitirenlerin sayısı 50’yi aşmıştır.

İşkenceden mülkiyet gaspına kadar 153 çeşit insanlığa karşı suç işlendiği belirtilmektedir.

Anayasa Mahkemesi, işkence ve insanlık dışı muameleler konusunda ihlal kararları vermiştir. Son raporlarına göre, binlerce kişi gözaltı ve yargılama süreçlerinde kötü muameleye maruz kalmıştır. Mağdurların aileleri de büyük sosyal ve psikolojik sıkıntılar çekmektedir.

OHAL’in etkilerini inceleyen akademik raporlar, KHK mağdurlarının intihar oranlarının genel nüfusa kıyasla 30-35 kat fazla olduğunu ortaya koymaktadır. Boşanma oranları da Türkiye ortalamasının 55 katına ulaşmıştır.

Ekonomik sıkıntılar, akademisyenlerin sokakta sebze satmasına, hâkimlerin temizlik işlerinde çalışmasına neden olmuştur. Ancak tüm bu yaşananlara rağmen, bu insanlar insan onurlarını korumayı başarmıştır.

Peki ya toplum? Sessiz kalanlar insan onurlarını koruyabildi mi?

21 Şubat’ta bir döner zincirinde çalışan, çoğu KHK mağduru olan 353 kişi gözaltına alındı. Kamudan ihraç edilip özel sektörde çalışmaları engellenen, yurtdışına çıkmalarına dahi izin verilmeyen bu insanlar ne yapmalıydı? Onlara yardım edenler dahi cezalandırılıyor.

Sessiz kalan topluma soruyorum: “Bu kadar da olmaz, yeter artık!” diyebildiniz mi?

Bir insanın rızkını kazanması ne zamandan beri suç oldu? Bir ekmeğin peşinde koşan insanları manşetlerden suçlu ilan edenler, vicdanınızı ne zaman yitirdiniz?

Bir toplumun onuru, yalnızca kendisine yapılan haksızlıklara değil, başkalarına yapılan adaletsizliklere karşı verdiği tepkiyle ölçülür.

Bugün bu adaletsizlikleri görmezden gelenler, tarih karşısında nasıl anılacaklarını hiç düşündüler mi? İnsanlar ve kurumlar, zor zamanlarda sergiledikleri duruşla tarihteki yerlerini belirlerler.

Unutmayın, adalet bir gün herkese lazım olacak!…